Λίγα έτη μετά το θάνατο του Αγίου Ιακώβου του Αδελφοθέου ξέσπασε επανάσταση των Ιουδαίων κατά των Ρωμαίων στην Ιερουσαλήμ αρχικά και έπειτα σ’ όλη την Παλαιστίνη. Ο ανθύπατος της Ιουδαίας Φλώρος και ο βασιλιάς Ηρώδης Αγρίππας Β΄ (44-100 μ.Χ.) δεν μπόρεσαν να την κατευνάσουν. Ο λαός έκαψε τα ρωμαϊκά ανάκτορα, έσφαξε τη ρωμαϊκή φρουρά και κατέλαβε στρατηγικά σημεία της Παλαιστίνης. Οι Ρωμαίοι κακοποίησαν και χριστιανούς, γιατί θεωρούσαν ακόμη τον Χριστιανισμό ως παραφυάδα του Ιουδαϊσμού. Ο αυτοκράτορας της Ρώμης Νέρωνας, που βρισκόταν τότε στην Ελλάδα, ανέθεσε στον στρατηγό Βεσπασιανό να καταπνίξει την επανάσταση της Ιουδαίας, αλλά επειδή αναγορεύτηκε αυτοκράτορας, ανέθεσε στον γιο του Τίτο να πολιορκήσει την Ιερουσαλήμ, ως εστία της Ιουδαϊκής επανάστασης.
Ο Τίτος άρχισε να πολιορκεί την Ιερουσαλήμ τον Απρίλιο του 70 μ. Χ. Πολιορκητές και πολιορκούμενοι έδειξαν ασυνήθη ανδρεία. Όσοι επιχειρούσαν να δραπετεύσουν, φονεύονταν από τους Ρωμαίους, ή από τους Ιουδαίους ως προδότες. Όπως ήταν επόμενο, λιμός κατέλαβε την πόλη και πολλοί πέθαιναν. Άλλοι παραβίαζαν τα σπίτια και βασάνιζαν ή φόνευαν τους κατόχους τους, για να αποσπάσουν τροφές. Άλλοι έφαγαν ανθρώπινες σάρκες. Μητέρα κατάσφαξε το παιδί της. Ληστές και τυμβωρύχοι περιφέρονταν στην πόλη. Νεκροί παρέμεναν άταφοι στις οδούς ή ρίπτονταν από τα τείχη στην κοιλάδα. Ο λιμός επέφερε λοιμό. Η πόλη έμεινε φρικιαστική και αποτρόπαιη. Παρ’ όλα αυτά οι Ιουδαίοι άντεξαν στην πολιορκία μέχρι την 10η Αυγούστου, οπότε Ρωμαίος στρατιώτης έριξε αναμμένο δαυλό στο Ναό του Σολομώντα. Χιλιάδες λαού, πού ήταν κλεισμένοι στο Ναό, σκοτώθηκαν κάτω από τα ερείπια της φωτιάς. Χιλιάδες κατασφάχτηκαν και χιλιάδες πιάστηκαν ως αιχμάλωτοι. Περιγραφή της πολιορκίας και της καταστροφής των Ιεροσολύμων μας δίνει ο ιουδαίος ιστορικός Ιώσηπος και ο Ιστορικός Ευσέβιος. Η 10η Αυγούστου είναι αποφράς ημέρα των Ιουδαίων, οι οποίοι νοσταλγούσαν ως εστία τους την Ιερουσαλήμ από το 70-1967 μ. Χ.
